Gastcurator Annemarie Nibbering koos voor deze tentoonstelling de locatie en behuizing van De Vishal zelf als uitgangspunt. De kunstenaars reageren, ieder op hun eigen manier, met hun werk op deze plek in het hart van de stad. Het werk raakt elkaar, zowel letterlijk als in overdrachtelijke zin.

Nibbering maakte eerder voor de kleine zaal van de Vishal een installatie met half gesloten gordijnen, deels van papier, deels begroeid met mos. Verstild en indringend.
Ook dit keer gaat ze met haar installatie in op de beschutting van De Vishal, een schuilplaats voor de hectiek van de stad. Ze onderzoekt de overgang tussen privé-terrein en publiek domein, de spanning tussen intimiteit en voyeurisme.
Het werk van Justin Bennett brengt letterlijk geluid van buiten naar binnen. Zijn stedelijke soundscapes zijn vaak gecombineerd met beeld. Het nauwgezet ‘luisteren’ naar de stad levert een radicaal andere manier van kijken op. Zijn werk was begin dit jaar te zien in het Haags Gemeente Museum, in het kader van de aan hem toegekende Ouborg-prijs voor zijn hele oeuvre.
Keiko Sato is bekend van haar grote installaties over verandering, kwetsbaarheid en vergankelijkheid. Materialen die bij de recente verbouwing van De Vishal overbodig zijn geworden, gebruikt zij als uitgangspunt voor haar nieuwste installatie.
Vanaf 2002 heeft Lizan Freijsen bij meer dan 40 huishoudens in Rotterdam-Crooswijk de vochtplekken bestudeerd en in kaart gebracht. Dit resulteerde in een bijzondere serie grootschalige prints van vocht- en schimmelvlekken op muren en plafonds. Inmiddels hebben de vlekken zich door het hele land verspreid. Voor de tentoonstelling in de net gerestaureerde Vishal maakt zij geconstrueerde lekkages. Het gevoel veilig binnen te zijn verschuift naar een licht onbehagen.